Ria Homoet

Ria Homoet en ik hebben elkaar als schipper in de zeilkampen ontmoet. Het klikte tussen ons. We werden vriendinnen en deden samen zeilkampen.In 1966 polste Ria mij of ik zin had om mee te gaan naar Israël. In de kibboets Ginegar hebben we een geweldige tijd gehad. We hadden veel plezier samen en waren erg actief. Ria had haar dwarsfluit bij zich en ik een blokfluit. Onder het werk zongen we kampliedjes en we voerden lange gesprekken. Het was een periode van een bijzondere vriendschap met Ria die voor mij van onschatbare waarde was. Ria kon zo lekker relativeren, positief over dingen denken en op een rustige manier haar gang gaan.

Door de Zesdaagse Oorlog waren we na tien maanden weer terug in Nederland, net op tijd om weer een paar zeilkampen te doen. Een jaar later zijn we per boot naar Suriname gegaan. Daar hadden we al snel een baantje in het onderwijs. Ria merkte echter dat ze slecht tegen het klimaat kon en daarom waren we na twee maanden al weer terug in Nederland. Later, toen ze in Assen woonde, kon ze niet meer werken vanwege grote hartproblemen. 

Ze deed altijd nogal nonchalant over haar gezondheid en stak rustig een sigaret op. Ze dacht, dat ze er wel oud mee zou worden. Ze overleed op 3 december 2002 aan een hartstilstand, 62 jaar oud.

Ada Verwoerd