Piet Bakhuizen

Herinnering aan Piet Bakhuizen. In 1967 had ik mijn trainingskamp in Krekt oer 't Wetter. Bij mijn weten ben ik direct doorgereisd naar Oudega waar ik mijn vuurdoop had als schipper. Piet Bakhuizen was daar de hoofdleider, ook voor het eerst. Ik kende Piet nog niet, maar wat een fantastische ervaring! Zijn allereerste optreden voor de groep op zaterdagmiddag staat mij nog helder voor de geest.

Piet ging op een stoel staan en deed iets wat in mijn beleving van toen, eigenlijk niet kon. Piet zei zoiets van: tja, ik ben Piet Bakhuizen en ik ben voor het eerst hoofdleider en tja, we zien wel of het gaat lukken deze week. Ik dacht toen, hoe kan je dat nou zeggen, je bent je gezag gelijk kwijt. De praktijk was natuurlijk heel anders. Piet was een top hoofdleider en het was geen enkel probleem dat hij z'n beperkingen direct op tafel legde. De ontwapenende eenvoud van Piet om je beperkingen direct duidelijk te maken, heb ik als leidinggevende veelvuldig toegepast en doorgegeven. Ik zag dan altijd Piet op die stoel staan in Oudega.

De creativiteit van Piet was enorm. Was er te veel wind om te zeilen dan maakten we samen met Piet wel een vlieger met een fok. Op een Driebergen-weekend kwam Piet met een nieuw muziekinstrument op de proppen. Een blokfluitmachine. Hij had een oude stofzuiger die je nog omgekeerd kon aansluiten (blazen) meegenomen en sloot daar een slangenstelsel met ventielen op aan. Diverse blokfluiten werden dan aangebracht en een aantal mensen konden dan fluitspelen en tegelijkertijd zingen! Wat een idee!

Soms stond Piet zomaar bij Paula en mij op de stoep. Altijd wel met een diaprojector en een schetsboek in zijn rugzak.

Een prachtig mens, helaas veel te vroeg overleden.

Gerard Zweers