Kees Verwoerd

Het is ineens weer stiller op het water
Geschrokken vogels zwijgen, duikend in de wei
De gulle warmte lacht niet meer, en ook niet later
In stilte vaar je nu de tijd voorbij...

Kees was een man van het water. Binnenwater, wereldzeeën, en ook stille wateren.
Hij zocht altijd verbondenheid, en vluchtte voor gebondenheid.
Op een stille vrijdagmiddag is Kees omgekomen bij een ongeluk op zijn boot, op zijn geliefde plekje op de Langstaarten Poel in Friesland.
Er is een geweldig gat geslagen in de kring van familie en vrienden van Kees.

Jan Feenstra